Nokkra mínútna sumar

Sólin skín á mig þar sem ég sit í sjónvarpsstólnum. Hún hefur hægt og sígandi nálgast þennan stað á himninum, eins og hún hafi verið að leita að mér allan daginn. Nú þegar hún hefur fundið mig fyllir hún mig sumri. Ég finn fyrir stækkandi sumargleði í huganum í hvert sinn sem ég dreg andann, mettaðan gullnum blæ sólarinnar.

 

Klukkan er núna sautján þrjátíu og sex og það fer að kvölda. Sólin er næstum farin framhjá, sátt eftir dagsverkið og himinlifandi yfir að hafa náð að sjá mig þó ekki væri nema part úr degi.

 

Því ekki er eins og ég sé að fara og finna hana sjálf. Úti er ennþá kalt, snjór, klaki. 
En þegar sólin finnur mig hérna þar sem ég sit er eins og það sé sumar örlitla stund á hverjum degi.

 

Það er sorgarstund þegar það dregur fyrir sólu og mér líður eins og það hafi snögglega haustað aftur og veturinn þyrmir yfir mig.

 

En ég get iljað mér ennþá við tilhugsunina um það að á morgun á svipuðum tíma mun sumarið koma á ný.

Kannski baka ég. 

 

 

Tattoo

 

Ég er ekki viss um að rithöfundar hafi yfirleitt einhver tattoo.

 

Kannski eru þeir með andlitsmynd af Hemingway á öxlinni eða titilinn á uppáhald skáldsögunni á handleggnum.

 

Ég hef ekkert tattoo sjálf, ég hef hvorki né áhuga á að fá mér slíkt. Samt tel ég mig vera áhugamanneskju um allt sem tengist list og tattoo er mikil list. Maður þarf að vera ansi hugrakkur og sjálfsöruggur til að vera líkamsblekari.

 

Ég hef verið beðin að hanna tattoo þar sem ég get þokkalega valdið svörtum penna og get gert með honum margskonar óskiljanleg skrímsli og abstrakt hluti. Ég hef ekkert á móti slíku og þætti það í raun heiður að hanna eitthvað sem einhver vildi svo setja á líkamann sinn á þann hátt að nema með mikilli fyrirhöfn er það þar að eilífu eins og ör á enninu sem maður fékk fyrir að hlaupa of hratt á milli fjörusteina. Ör sem minnir mann á þegar maður var sú manneskja sem þorði slíku.

 

Ekki eru allir jafn hugrakkir samt. Maður sem bað mig að hanna á sig tattoo hefur stóran lista af tattoo-um sem hann hefur hugsað sér að láta þekja líkama sinn með eftir að hann er látinn.

 

Hann hefur líklegast ekki þorað að hoppa á milli fjörusteina sem barn.